9e zondagdhj (2011)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 194 niet laden

OPENINGSWOORD
Lieve mensen, allemaal van harte welkom. Het is de laatste zondag voordat de vastentijd begint.

Wij zijn allemaal blij als onze verzorgingsstaat goed functioneert, als onze toekomst verzekerd is van de wieg tot het graf. Wij zijn ook blij als wij lieve en zorgzame kinderen en kleinkinderen of andere familieleden hebben, die - als er bepaalde kwesties spelen - met ons meeleven, met ons meedenken. Dat geeft ons toch een gerust gevoel.

Maar verreweg de meeste rust, het diepste gevoel van veiligheid, kunnen wij vinden in een goede verhouding met God en Jezus Christus. Dan mogen wij weten, dat Hij ons ons leven lang zal dragen tot over de grenzen van de dood heen. Jezus zegt zelf in het evangelie van vandaag, dat als wij op Hem vertrouwen, dan is het huis van ons leven op een rots gebouwd. Het staat rotsvast.

Blijven wij ons altijd vasthouden aan God en zijn Zoon Jezus Christus en aan Maria.

Voor de keren dat wij misschien toch eens eigen wegen zijn gegaan, los van God, willen wij samen om vergeving vragen en beterschap beloven.

OPENINGSGEBED
Laat ons bidden. Heer onze God, wie op U vertrouwt, heeft op een rots gebouwd. Wij bidden U: leg uw woord in ons hart opdat wij ervan leven; geef ons de moed het te verkondigen, niet enkel met de lippen maar met daden van liefde. Door ... . Amen.

KINDERWOORDDIENST
PREEK
Als er ergens een nieuw huis is gebouwd, kijken wij als buitenstaanders meestal alleen naar de voorgevel. Als wij gaan kijken naar een nieuw huis dat één van onze kinderen of kleinkinderen heeft gekocht, kijken wij meer naar de binnenkant van het huis. Is het gezellig ingericht? Is het een ruim huis? Maar naar het fundament kijkt niemand. Dat is alleen bekend bij de architect en de aannemer en bij de eigenaar, die het huis stap voor stap heeft zien bouwen.

En toch, of een huis stevig is, of het storm- en rukwinden zal kunnen weerstaan, hangt niet af van schoonheid en gezelligheid, maar van de stevigheid van het fundament. Wie een huis laat bouwen weet dat ook wel en die zal er dus ook wel op letten, maar is toch veel meer geïnteresseerd in wat na het fundament komt.

Ons land zou in de vorm van een stevige regering ook een rotsvast fundament moeten hebben. Maar - op welke partij wij afgelopen woensdag ook hebben gestemd - wij weten allemaal, dat er sprake is van een wankele basis.

Ook ons leven moet een stevig fundament hebben. Maar wat kan ons leven houvast geven? Wat is de diepste zin van ons leven? Van waaruit kunnen wij het beste met problemen in het leven omgaan? Stormwinden en slagregens komen in elk mensenleven voor, dus wij moeten er wel op voorbereid zijn.

Het is voor ons onvoorstelbaar, dat iemand zijn huis langs de rivier op het zand zou willen bouwen. Zulk een huis wordt een speelbal van wind en water.

Even onverstandig zijn de mensen, die hun leven, hun geluk, willen laten afhangen van geld. Maar hoeveel van die mensen zijn er niet!? Oudere mensen hoor je nog weleens zeggen: Een doodskleed heeft geen zakken, je kunt niets meenemen. Dan kan geld ook geen fundament zijn waarop ons leven veilig kan rusten.

Er zijn tegenwoordig ook veel mensen, die hun geluk laten afhangen van hun uiterlijke schoonheid. Als ze maar mooi zijn, knap en aantrekkelijk, volgens de huidige normen, dan zijn ze gelukkig. Maar de schoonheid van een mens is als die van een bloem in het veld. Vandaag staat ze er nog en morgen is ze volledig verdord.

Ook zijn er mensen, die hun leven laten afhangen van geluk. “Je moet in het leven een beetje mazzel hebben”, zeggen ze. Maar dan word je al gauw heen en weer geslingerd. Dat soort geluk is heel wisselvallig.

Tenslotte zijn er mensen, die hun leven bouwen op de vriendschap met mensen. Maar het hart van een vriend kan onbetrouwbaar zijn. Wie vandaag je vriend is, kan morgen je tegenstander zijn. Ik weet nog, dat iemand in mijn eerste parochie mij de avond vóór een belangrijke vergadering zijn steun had toegezegd en tijdens de vergadering liet hij mij vallen als een baksteen. Wat een vriendschap. Gelukkig mag ik in deze parochie ervaren dat heel veel mensen ons door dik en dun steunen. Daar zijn we uiteraard heel blij mee. Dat geeft de ‘kerkburger’ weer moed.

Jezus geeft ons goede raad. Als je gelukkig en veilig wilt leven, is er maar één mogelijkheid: bouw je leven op God en richt je naar zijn heilige wil, dan heb je je leven op rotsgrond gebouwd. Je zult niet vallen. Je leven zal standhouden bij alle wisselvalligheden. Je zult bij moeilijkheden de goede weg niet zo gauw kwijtraken.

De rots, waarover Jezus in het evangelie spreekt, is Hijzelf, Hij, de levende en verrezen Heer, houdt ons altijd vast als wij ons ook aan Hem vasthouden.

Lieve mensen, het woord 'geloven' komt in het evangelie bijna 200 keer voor. Jezus vraagt ons in Hem te geloven. Maar dan niet alleen in de zin van dat wij bepaalde geloofswaarheden aannemen, maar ook in die zin, dat wij op Hem vertrouwen. Geloven heeft iets te maken met doen. Het is een werkwoord. Wie gelooft probeert voortdurend zijn leven in overeenstemming te brengen met het leven van Jezus Christus. Geloven is niet alleen een kwestie van de zondagse Eucharistieviering of van enkele momenten van gebed, nee, echt geloven omvat ons hele bestaan, onze goede en onze kwade dagen, onze ziekte en onze gezondheid, onze armoede en onze rijkdom, ons leven en ons sterven. Jezus heeft nooit gezegd, dat gelovige mensen een gemakkelijk leventje zullen hebben. Integendeel, Hij heeft gezegd, dat wie zijn leerling wil zijn, die moet Hem volgen en zijn kruis opnemen. Hij heeft niet beloofd, dat er geen stormen zullen zijn, maar Hij heeft beloofd, dat wanneer de stormen komen, dat Hij dan bij ons zal zijn.

Beste mensen, ik las op internet een artikel getiteld "Als niets meer fout is behalve Wilders..." van de Belgische columnist Mark van de Voorde. Het gaat mij in dat artikel niet om Geert Wilders, maar Mark van de Voorde spreekt er ook over de moraal van vroeger. En die luidt, dat er in een mens altijd meer goeds zit dan je denkt en dat je het er ook uit kunt halen. Vandaag de dag, zegt hij, past de moraal zich aan onze normen en waarden aan. Zoals de mensen denken en leven, zo moet de inhoud van de moraal zijn. Behalve op het vlak van de tolerantie. Daar wil men ons wel naar een hogere standaard leiden. Terecht natuurlijk, maar dat werkt niet, volgens Mark van de Voorde, als men ons op alle andere domeinen van gedrag en omgang laat verstaan: je doet maar waar je zin in hebt en wat jou leuk uitkomt. Maar vroeger was het niveau van de moraal altijd hoger dan het niveau van de mensen. En daardoor werd je aangespoord meer uit jezelf te halen. Vroeger was de moraal bedoeld om ons leven op te tillen naar de normen. Vandaag willen we de normen naar het leven omlaag brengen.

Broeders en zusters, zijn er ook christenen, die naar deze nieuwe moraal leven? Hoeveel christenen, katholieken, gaan ‘s zondags de kerk uit met het gevoel “Ik heb in het evangelie een opdracht meegekregen! Ik ga aan mezelf werken! Dit of dat ga ik beter doen!” Komen wij hier met de vraag: Welke opdracht krijg ik deze week in het evangelie!?

Jezus is de rots. Aan Hem kunnen wij ons vasthouden. Doen wij dat? Kunnen wij ons meer of beter aan Hem vasthouden? Zo ja, dan kunnen wij op onze beurt weer voor anderen een rots zijn.

Dit is de diepe zin van ons geloof. Het geeft ons een houvast. Wij zijn niet genadeloos uitgeleverd aan een of ander noodlot, zodat wij ons weer angstig moeten afvragen wat ons nu weer boven het hoofd hangt, nee, wij mogen ons aan de zorg van God toevertrouwen. Hij waakt over ons. En mocht er in ons leven toch iets ernstigs gebeuren, dan kan God uit het kwade weer het goede te voorschijn halen. Wij, christenen, mogen blijde en hoopvolle mensen zijn. Als wij leven volgens de moraal van het evangelie worden wij iedere zondag ietsje betere christenen. Weten wij, dat er bij ieder van ons iets verbeterd kan worden, dat Jezus ons daartoe oproept. Zorgen wij toch dat wij nooit als dezelfde de kerk uitgaan.