Pinkstermaandag (2011)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 419 niet laden
Alsof Paulus achter een loket of balie zit, een blik werpt op de aangereikte papieren en tot de conclusie komt: Meneer, mevrouw, u bent hier helemaal aan het verkeerde adres! Of: hier klopt helemaal niets van! "Hebt u heilige Geest ontvangen toen u gelovig werd?" "Maar wij hebben nog nooit van het bestaan van een heilige Geest gehoord." "Wat voor doop hebt u dan gekregen?" "De doop van Johannes." "Johannes doopte een doop van bekering en wees het volk erop dat ze moesten geloven in degene die na hem zou komen, dat wil zeggen: in Jezus." En dan láten zij zich in Jezus dopen en "Paulus legde hun de handen op en de heilige Geest kwam op hen, en zij spraken in talen en profeteerden." - Die doop en die handoplegging hadden dus een evident heel merkbaar, heel zichtbaar effect.

Afgelopen zaterdagmiddag is in het heiligdom van Onze Lieve Vrouw ter Nood weer het Heilig Vormsel toegediend, het sacrament van de Geestesgave. De bisschop of zijn vertegenwoordiger heeft hetzelfde gedaan als Paulus deed: Hij legde de handen op aan de honderd-en-één vormelingen. Daar waren ook vier mensen bij uit onze twee parochies: Anastasia, Ghislaine, Nathan en Mai. Wat hebben zij gemerkt? Wat hebben zij gevoeld? Wat hebben zij en de andere aanwezigen gezien? Werden zij na de toediening van het Vormsel loslippig? Spraken zij opeens vloeiend Arabisch en Chinees? Wat gebeurde er?

Ik denk: de kans is groot dat zij er vrij rustig en nuchter bij gebleven zijn. Misschien was de bisschop aardig voor hen. Vast! Misschien ráákte de aanraking door hem hen ook werkelijk. Misschien was er een ontroering. Misschien. Maar misschien ook niet. Ik moet wat dit betreft altijd denken aan Godfried Bomans. In een verhaal over zijn Eerste Heilige Communie schrijft hij: "Op de dag zelf heb ik de vreugde der engelen niet gesmaakt. (...) Waar bleef nu die onmetelijke verrukking? Niets. Alle kinderen knielden met hun handen voor hun ogen in een extase van blijdschap, rijen dik zaten ze maar te genieten, ik alleen viste in mijn stijfgestreken matrozenpak weer achter het net."[5]

Ja. Maar wat moet je ermee, als je "niets voelt", als je "niets merkt"? Betekent dat dan dat de Heilige Geest, zoals Sinterklaas in het liedje stilletjes jouw huisje, jouw persoontje voorbij is gegaan? En betekent dat dan vervolgens ook dat jij "niet goed genoeg bent" en niet deugt? Ja. Wat moeten wij hiermee?

Richten wij onze aandacht naar het evangelie van deze tweede Pinksterdag. "Als jullie Mij liefhebben", zegt Jezus daar, "(dan) zul je ter harte nemen wat ik jullie opdraag." Dat zinnetje kan eigenlijk dreigend en dwingend overkomen, in de zin van: O wee als je niet doet wat ik zeg! Dan hou je dus niet van mij. Ik denk niet dat het de bedoeling is dat we het zo verstaan. Ik denk dat het juist geruststellend bedoeld is, namelijk in de zin van: Als je van Jezus houdt, als dat minstens je intentie en je verlangen is, en dat géldt toch voor ons, anders záten wij toch niet hier?; als je dus van Jezus houdt, als je van Hem wίlt houden, dan ga je gewoon automatisch, vanzelf doen wat Hij graag wil. Daar is dan geen ontkomen aan. Als je van iemand houdt, dan ga je doen waar hij of zij gelukkiger van wordt. Zo simpel is dat. Dat is de geest van die ander in jou. Dat is de Heilige Geest van Jezus, van God in jou. Jezus zegt: "Ik zal de Vader vragen jullie een andere helper te geven, die voor altijd met jullie zal zijn, de Geest van de waarheid. De wereld kan Hem niet ontvangen, omdat ze Hem niet ziet en ook niet kent, jullie kennen Hem wel, want Hij blijft bij jullie en zal in jullie zijn." Of je het nu voelt of niet voelt, of je het nu merkt of niet merkt! Dierbare gasten en parochianen, dierbare mede-gelovigen: een vis voelt en merkt ook niet dat hij in het water zwemt. Daarmee kun je het vergelijken. De Heilige Geest, dat is de lucht die mensen die van Jezus houden inademen. De Heilige Geest, dat is de ruimte "waarin wij leven, bewegen en zijn."[6] Maak je dus geen zorgen als je "niets merkt", "niets voelt". Want geloven is iets anders dan "voelen".

Wat het wél is, heeft in dit verband ooit paus Leo de Grote verwoord. Graag besluit ik deze verkondiging met een citaat uit een preek van hem. Paus Leo verkondigde, in de vijfde eeuw: "Van de kennis van de leer kwamen zij tot het verdragen van lijden: onbevreesd bij storm en ontij, stonden zij voortaan door de kracht van hun geloof boven de golven van de wereld en boven de woelingen van de geschiedenis."[7] Moge het ook voor ons gelden. De postcode van mijn ouders, in Purmerend, is: 1441 ZZ. "Zonder zorgen" zegt mijn vader altijd. Ja, mogen wij zonder zorgen zijn omdat wij mogen leven in het bewustzijn: die andere helper is altijd bij ons. Hij, Jezus' Geest, Gods Geest, ίs in ons en wérkt in ons, hóe dan ook. Amen.