Water en vuur

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
Vanavond spelen wij hier met water en vuur. Een gevaarlijk spel! Daarom voor vol¬wassenen én voor kinderen onder strikte begeleiding. Want het kan met die beiden aardig uit de hand lopen. Over te weinig of te veel water, over vuur, hoef ik niets te zeggen. Ze verdragen zich ook moeilijk met elkaar, zijn elkaars natuurlijke vijanden en toch brengen we ze samen en vieren met vreugde dat tegenstellingen overbrugbaar kunnen zijn. Ons paasvuur brandt en zo dadelijk willen wij u aanraken met water, teken van ons doopsel.

Hoe komen we erbij om mensen die beiden tekens in handen te geven?
We doen dat bij ieder doop. We raken kinderen aan met water en geven, meestal de vader, het vuur in handen. En we zeggen erbij: bewaar de zuiverheid en behoed het vuur die van Godswege in jouw kind zijn gelegd. We doen dat ook als een mens sterft, we gaan rond zijn/of haar baar met water en branden wierook. Waarom doen we zo?
Luister: eens ooit waren de Joden, aan wie wij onze godsdienst en onze heilige Schriften te danken hebben én ook Jezus, slaven in Egypte.
Hoe dat kwam? Het is een verhaal van asielzoekers lang voor onze jaartelling.
Ze hadden geen voedsel meer op eigen grond en elders was er overvloed. Dus erop af! Maar u weet hoe dat gaat, tenslotte ontstaat er jaloezie en discriminatie. Ze willen weer weg. Onder leiding van Mozes en met veel hulp van boven komt het zover. Weg van de ellende naar een nieuw bestaan. Ze maken een riskante tocht. Een van de gevaren, die ze moesten overwinnen was een grote binnenzee. Het verhaal hoe ze dat water overwonnen met de vijanden op hun hielen is heel spannend, maar het lukt, wonder boven wonder.
Ieder jaar met Pasen wordt het verhaal van het water, van de vijand die vriend werd, opnieuw verteld. Eeuwen daarna, tot in onze tijd, herkennen mensen in dat water hun vaak benarde situatie. Al die bedreigingen van het leven, al datgene, waarin je dreigt te verdrinken. Kranten vol. Ziekenhuizen vol. Je moet er doorheen! Je wilt naar de vrijheid. Dat is onze situatie. Maar eeuwenlang is er ook de uitnodiging om door het water die vrijheid te vinden.

Tegen ieder dopeling en zijn ouders zeggen we ‘t, tegen iedere stervende roepen we ‘t: "Je moet er doorheen, als je vrijheid en leven wilt." En vannacht ook. Je moet er doorheen! Al die teleurstelling, verdriet, boosheid, conflicten. Al die zorg om een wereld, die nog lang niet deugt. En ‘t kan, want een heel volk ging ons voor. En we zeggen erbij: ‘t kan, want één van ons ging ons voor: Jezus. Hij leeft, vraag niet hoe, maar luister naar je hart. Want daar vind je het vuur en de zuiverheid.
Laat me het verhaal van die tocht door het water verder vertellen. Hoe kwamen ze er doorheen? Met hulp van boven. Want de Joden kregen op hun tocht een vurige wolk mee, van Godswege, zeiden ze. Een vaste gids bij het gaan en bij het rusten. Voor het vuur week het water terug. Er ontstond een weg.

Bij ieder doop wordt vuur gegeven. Teken, dat het water valt te overwinnen. Bij ieder dode is het vuur, de openbaring van Gods Geest waaraan wij hem of haar toevertrouwen. Vuur en licht, ons diepste verlangen, daar waar voor gelovige mensen God raakt aan onze ziel. Water van beneden tekent heel onze situatie. En vuur van boven om te verlichten, om verder te helpen.
Pasen is de verzoening van water en vuur, van ons mensen én van God, van vrouwen én mannen, van jong én oud, van Nederlander én medelander, van dood en leven. En de boodschap luidt, tegen alle dodende, scheidende en scheIdende taal in: het kan én het zal, want de Heer is verrezen, water en vuur in Hem verzoend.